جدیداً از خیلیا می‌شنوم که می‌گن تا تغییر تو خودت ایجاد نکنی شرایط موجود رو نمی‌تونی تغییر بدی.

اینو خودم می‌دونم و اینم بهتر می‌دونم که برعکسش هم یعنی این که یک سری از تغییرات به خاطر اینکه از کنترل خودت خارج هست واقعا به شدت روی خود آدم تاثیر میذاره و حتی آدم رو به سمت افسردگی و احساسات ناخوشایند سوق میده، واقعا تاثیرات مخرب‌تری روی افراد می‌ذاره.

مث فوت افراد خیلی نزدیک، یا برعکسش تولد یه نوزاد.

تغییراتی که یک فرد که تازه عزیزی رو از دست داده، یا یک زن و شوهری که به تازگی بچه‌دار شدن، واقعا خارج از کنترل و غیرقابل پیش بینی هست.

به نظرم، تو این شرایط و یا حتی شرایط ساده‌تر کمک گرفتن از یه شخص سوم، که اگه خبره و متخصص هم باشه تو این کار، یه روش فوق العاده و مناسبه.

درسته که اینترنت خیلی همه گیر شده و تقریبا کمتر کسی رو می تونین پیدا کنین  که اسمارت فون نداشته باشه یا کلمه ی اینترنت به گوشش نخورده باشه! و خب همین استفاده از اینترنت و فضای مجازی باعث شده خیلی کانکشن‌ها به آدما و افراد مختلف زیادتر شده باشه و دوستی‌های زیادی شکل گرفته باشه. حالا به هر نحوی و یا به هر طریقی.

اما به یه چیزی خیلی معتقدم اونم اینه که طی این همه سال عضویت تو دنیای مجازی، بیشترین و طولانی‌ترین و محکم‌ترین دوستی‌ها و پیوندها از طریق وبلاگ برام شکل گرفته. و هنوزم که هنوزه اسم یک وبلاگ‌نویس به گوشم می‌خوره یا می‌بینمش یه حس و حال خاصی بهم دست می‌ده. همه‌ی خاطرات یه جورای پررنگ‌تر هستن و این خیلی شیرینه.

خوشحالم که عمرم به داشتن یه خاطرات قد میده! (:

امروز اول مارچ هست

چیزی نمانده تا تمام شدن سی و یک سالگی

امروز اولین روز کاریِ پرستار بچه‌هاست.

بچه‌ها؟

آره خب. طی این مدت که ننوشتم، یه عضو جدید هم بهمون اضافه شده. جانارُز قشنگم که هفت ماهشه. (چند ثانیه طول کشید تا  ُ رو پیدا کنم). یعنی ببین چقد دور شدم از خیلی چیزا. البته گوشی‌های اسمارت که همه‌ی کارامون رو راحت‌تر و ایزی‌تر میکنن هم بی تقصیر نیستن. هم از لپ‌تاپ و کیبورد دور شدیم هم از قلم و کاغذ.

چقد از متن اصلی دور شدم. داشتم می‌گفتم، دخترم جانارُز هفت ماهشه و رایمون پسرم بیست و هفت. یعنی با اختلاف سنی بیست ماه دخترم به دنیا اومد. اگه نگم همه چیز خیلی سخت بوده دروغ گفتم، سخت بود اما شیرین.

شیرینی که فقط شاید یه مادر بتونه درکش کنه. ناز و ادا و خنده و شیرین زبونی بچه‌های نوپا واقعا انرژی رو به مادر خسته و دست تنها برمیگردونن. تو این مدت بارها به آوردن پرستار فکر کردم، و فقط در حد فکر بود و حتی جمع کردن اطلاعات. چون این دوره زمونه حتی یه لیوان آب هم میخوای بخوری باید محاسبه کنی که تو چه شرایطی بهتره! :))

خلاصه‌ اینکه الان تصمیمم رو عملی کردم و دیگه می‌تونم راه و روش اعتماد کسب کردن از یک شخص اضافه‌تر که قراره اون هم محرم خونه‌ و زندگی آدم بشه، رو یاد بگیرم.

در نهایت یه تجربه‌ست. تجربه‌ای که ممکنه در انتها نتایج مثبت و شایدم منفی داشته باشه، که در هر دو صورت من اون رو به فال نیک می‌گیرم.

هر چقدر هم که بچه‌ی تازه به دنیا اومده تون، آروم و خوش اخلاق باشه ولی باز هم چه بخواین و چه نخواین باید مادر تایم زیادی رو برای نگهداری ازش تو خونه بگذرونه. و بعد از اون هم که بچه رو پا می‌شه بازم موقعیت‌هایی پیش میاد که نتونین به موقع از خونه خارج بشین و به کارهاتون رسیدگی کنین، چون تقریبا اولویت با نی‌نی نازتون هست.

خب تو همچین مواقعی هم مناسبت‌هایی پیش میاد که نیاز به خرید برای خودتون یا اطرافیانتون دارین، و چقدر خوب که امروزه به صورت انلاین تقریبا هر چیزی رو که بخواین می‌تونین برانداز کنین و خیلی کلی همه چیزش رو مقایسه کنین و در نهایت سفارش بدین، اونم تو سطح وسیعی از محصولات که شاید تو یه فروشگاه به صورت همزمان وجود نداشته باشن.

من تو این ده ماهی که مادر بودن رو تجربه کردم، در کنارش میزان خرید اینترنتی‌م هم  به سطح قابل توجهی افزایش دادم، که خیلی کار رو برام راحت کرده :دی و چقد خوشحالم که هر روز فروشگاه‌های اینترنتی مثل دی‌جی کالا و دی‌جی استایل و … اقلام زیادتر و به روزتر و با قیمت مناسبی رو به مشتری مجازی ارائه میدن. البته ناگفته نماند که به غیر از فروشگاه‌های اینترنتی اکانت‌های بیزینسی توی اینستاگرام هم خیلی قوی دارن کار می‌کنن و من یکی به شخصه خیلی راضی‌م.

اسفند ماه همیشه می‌تونه برای من یک شروع دوباره باشه، شاید چون ماه تولدم هست و این شوق و اشتیاق زیاد این انرژی رو به سمت من می‌کشه تا همش با پتانسیل زیاد تصمیمی بگیرم و کاری رو شروع کنم.

حتی دیده شده که بعضی از پایان‌ها هم تو همین ماه برام اتفاق افتاده که خودش نوعی شروع دوباره و آغاز همه چیز بوده برام.

مدت زیادی نبودم و ننوشتم و چند سالی رو این وسط بدون نوشتن و ثبت خاطره گذروندم که همین ما بین خیلی اتفاقات بزرگ و تغییرات زیادی تو زندگیم رخ داده، که همیشه از خدای خودم ممنونم که تا به این حد من رو قوی، بزرگ و متحول کرد!

امید به اینکه باز هم بتونم اینجا بنویسم و احساس رضایت‌مندی رو تو این زمینه در خودم به وجود بیارم. من خیلی خوشحالم از این بابت، شاید چون دوباره می‌تونم با دوستای قدیمیم ارتباطی برقرار کنم یا شاید چون اینجوری می‌تونم بگم که من هنوز هم هستم و یا خیلی شاید‌های دیگه، خلاصه خوشحالم (:

پ.ن۱: سپاس فراوان از دوستی که موقعیتی رو برای من فراهم کرد تا دوباره وبلاگم رو زنده کنم …

پ.ن۲: کلی از پست‌ها رمز‌دار شدن و یا بصورت پیش‌نویس در اومدن، و کامنت‌ها به حالت تایید در اومدن، که خب من از واجبات می‌دونستم این کار رو …

پ.ن۳: تا جایی که بک‌آپ داشتم رو شما در آرشیو می‌بینین. حیف که مقداری از نوشته‌ها بدون بکاپ تو این دنیای مجازی رها شدن و به دست فراموشی سپرده شدن.

آخی (: چه زود اسفند رسید. دوس دارم ماه تولدمو. میخوام هر روزش یه روز خوب باشه واسم. یه روز خیلی خوب در کنار کسایی که دوسشون دارم (: اول اسفند که عالی بود، عالی.

سریال جدیدی که دیدنش رو شروع کردم The simpsons هستش.

بعد از دیدن «بابا لنگ دراز» و یه انیمه که تعداد قسمتاشون کم بود، میشه گفت اولین سریال کارتونی با قسمت های زیاد هست که دارم می بینم (:

تا الان از شخصیتِ «بارت» خیلی خوشم اومده. کَل کَل کردنش با باباش خیلی بامزه س!

اگه من بتونم به این باور برسم که خیلی هایی که برام عزیزن در اون حد ارزش ندارن که بخوام اینقد پیش خودم عزیزشون کنم دیگه این همه به مشکل بر نمیخوردم و همه چیز عالی میشد!

اصن زندگی زیبا می شد.

والا بخدا |:

نمیدونم کِی و چرا اینو لای جزوه هام یادداشت کرده بودم:

دیگر هیچ کس برایم «او» نمی شود.
حتی «خودش» … !

ولی خب وقتی خوندمش دلم سوخت … نمیدونم چرا :-؟؟